در دنیای امروز گردشگری سهم بزرگی از فرهنگ و اقتصاد را به خود اختصاص داده است و در آینده میزان این سهم بزرگ‌تر هم خواهد شد. مسافرت حرکت از مبداء به سمت مقصد است وگرچه با  گردشگری مفاهیم نزدیکی دارد ولی   دارای تفاوتهایی می باشند.

تعریف گردشگری : مجموعه فعالیت‌های فرد یا افرادی که به مکانی غیر از مکان عادی زندگی خود مسافرت و حداقل یک شب و حداکثر یک سال در آنجا اقامت می‌کنند و هدف از مسافرت آنان نیز گذراندن اوقات فراغت است. نه اهدافی نظیر اشتغال و کسب درآمد.

گردشگری به انواع مختلفی ازقبیل :قومی و عشایری -فرهنگی-مذهبی –طبیعت گردی -کشاورزی-روستایی- سلامت- ورزشی-ماجراجویانه –بیابانی –هنری- تاریخی و ....... تقسیم می شود.

تعریف عشایر کوچنده : به مردمی گفته می شود که  حداقل سه ویژگی زیر را داشته باشند :

1- ساخت اجتماعی قبیله ای   2- اتکای معاش به دامداری  3- شیوه زندگی شبانی مبتنی بر کوچ 

اقتصاد و معیشت جامعه عشایری بر دامداری استواراست. اما باتوجه به خشک سالی های متمادی و بالابودن هزینه تولید و همچنین نبود ثبات قیمت فروش محصولات دامی ،کارشناسان و متولیان امر زندگی عشایری، برای تنوع بخشی به اشتغال و درآمد عشایر برنامه ها و طرح های جدیدی از قبیل :طرح زنجیره تولید گوشت قرمز، طرح گردشگری عشایر، طرح کشت و جمع آوری گیاهان دارویی و طرح صنایع دستی عشایر ارائه نموده اند .

گردشگری عشایری:

گردش در طبیعت و زندگی در چادرعشایری برای یک مدت محدود ،برای شهرنشینان که از سبک زندگی ماشینی بستوه آمده اند بسیار لذت بخش می باشد.

گردشگری عشایری، یک گردشگری تجربه محوراست وگردشگران فقط نظاره گر نیستند بلکه با عشایر زندگی  می کنند ودرانجام امور روزمره عشایر مانند تولید انواع صنایع دستی، تهیه دوغ و کشک ، پشمچینی ، دادن علوفه به دام ، تهیه غذاهای سنتی ، ورود و خروج دام از آغل و غیره مشارکت می نمایند.

گردشگری عشایری یک صنعت پاک است و میتواند به سه شکل صورت پذیرد:1- حضور چند ساعته روزانه در محل زندگی و چادرعشایر2- حضور یک شبانه روز در چادرعشایری و شراکت در زندگی با عشایر3- همراهی با کوچ عشایر و تجربه زندگی عشایری در چند روز

گردشگری عشایری  میتواند برای گردشگران داخلی و خارجی دلچسب و برای خانوارهای عشایری یک منبع درآمد جدید و ثانویه ای باشد.

در گردشگری عشایری یک موضوع که بسیار حائز اهمیت می باشد اینست که باید طوری برنامه ریزی شود که آداب و رسوم و فرهنگ زندگی عشایری دستخوش آسیب نشود .

درخصوص گردشگری عشایری موارد متعددی ازجمله آسیب شناسی آن،آموزش، نحوه اجرایی، تدوین قوانین ومقررات و منشورهای لازم، شناسایی و تقویت زیرساختها،احترام به اعتقادات، تبلیغات و غیره قابل تامل است که درفرصتی دیگر  به آنها پرداخته خواهد شد.

(رسول کهزادی دانشجوی ارشد توسعه روستایی ،دانشگاه تربیت مدرس تهران و عضو کمیته جهاد تبیین مدیریت امورعشایراستان بوشهر)